ιδανικός

ιδανικός
-ή, -ό (Α ἰδανικός, -ή, -όν)
αυτός που συλλαμβάνεται μόνο με αφηρημένη σκέψη και δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, αυτός που υπάρχει κατ' ιδέαν (α. «ιδανικός έρωτας» β. «τὸν ἰδανικόν κόσμον»)
νεοελλ.
1. αυτός που μπορεί να χρησιμεύσει ως πρότυπο, ο ιδεώδης, ο εξαιρετικός
2. (το ουδ, εν. ή πληθ. ως ουσ.) το ιδανικό, τα ιδανικά
α) καθετί που θεωρείται τέλειο ή υψηλός σκοπός ο οποίος δύσκολα μπορεί να επιτευχθεί («έπεσε αγωνιζόμενος για τα ιδανικά τής πατρίδας»)
β) τελικός πόθος, επιδίωξη
3. φρ. «ιδανικό αέριο» — το αέριο που ικανοποιεί ακριβώς τους απλούς νόμους τών αερίων, δηλ. τους νόμους Σαρλ, Γκαι-Λυσάκ και Αβογκάντρο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ιδανός «όμορφος». Η χρήση τής λ. ιδανικός στη Νέα Ελληνική με σημ. «πρότυπος, τέλειος» είναι παρόμοια με αυτήν τής λ. ιδεώδης. Και οι δύο αυτές λ. (ιδανικός, ιδεώδης) είναι σημασιολογικά συγγενείς με τη σημ. «ιδέα»].

Dictionary of Greek. 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • ιδανικός — ή, ό επίρρ. ά 1. απόλυτα τέλειος: Ιδανικό πολίτευμα. – Ιδανική κυβέρνηση. – Ιδανική μέρα για εκδρομή. – Ιδανική περίπτωση. – Όλες οι εργασίες έγιναν με τον πιο ιδανικό τρόπο. 2. φανταστικός, αυτός που υπάρχει μόνο ως ιδέα: Ιδανική πολιτεία του… …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • ἰδανικόν — ἰδανικός existing in idea masc acc sg ἰδανικός existing in idea neut nom/voc/acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • τέλειος — Επίθετο του Δία στην Τεγέα. Ο Τ. Δίας ή Τ. Ζευς ήταν προστάτης του γάμου. Κατά τον Παυσανία υπήρχε στην Τεγέα τετράγωνο άγαλμά του. * * * α, ο / τέλειος, εία, ον, ΝΜΑ, και τ. θηλ. τελεία Ν, και τέλεος, έα, ον, Α 1. αυτός που έχει φθάσει στον… …   Dictionary of Greek

  • Γερμανία — Επίσημη ονομασία: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας Προηγούμενη ονομασία (1948 90): Γερμανική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία (ή Δυτική Γερμανία) & Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία) Έκταση: 357.021 τ.χλμ Πληθυσμός: 82.440.309 κάτ. (2000) Πρωτεύουσα:… …   Dictionary of Greek

  • αυτοάνθρωπος — αὐτοάνθρωπος, ο (Α) 1. ο ιδανικός, ο ιδεώδης άνθρωπος 2. (για ανδριάντα) αληθινός άνθρωπος …   Dictionary of Greek

  • ειδωλόπλαστος — εἰδωλόπλαστος, ον (Α) ιδανικός, ιδεατός …   Dictionary of Greek

  • εξιδανικεύω — αποδίδω σε κάτι ή κάποιον τα χαρακτηριστικά τού ιδεώδους, αφαιρώντας τα υλικά, συνήθη ή δυσμενή στοιχεία. [ΕΤΥΜΟΛ. < εξ + *ιδανικεύω (< ιδανικός) τ. που απαντά μόνο στο παρόν σύνθετο] …   Dictionary of Greek

  • ιδανικεύω — ανυψώνω κάτι σε ιδανική μορφή, αποδίδω σε κάτι ιδανική υπόσταση. [ΕΤΥΜΟΛ. < ιδανικός. Η λ. μαρτυρείται από το 1871 στο περιοδικό Νέα Πανδώρα από τον Π. Βράιλα Αρμένη] …   Dictionary of Greek

  • ιδανικότητα — η η ιδιότητα τού ιδανικού, το να είναι κάποιος ή κάτι ιδανικό. [ΕΤΥΜΟΛ. < ιδανικός. Η λ. στον λόγιο τ. ιδανικότης μαρτυρείται από το 1859 στον Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο] …   Dictionary of Greek

  • ιδανός — ἰδανός, όν (Α) ωραίος, κομψός. [ΕΤΥΜΟΛ. < ιδείν (απρμφ. αόρ. β τού ορώ) + ανός κατά τα ικ ανός, πιθ ανός. Η λ. χρησιμοποιείται ως επίθ. τών χαρίτων και παράγει το επίθ. ιδανικός] …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”